Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Καλά Χριστούγεννα......
Με υγεία, χαρά ,αγάπη και προσφορά.......

Χρόνια Πολλά.......

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

χρώματα απο την φύση

Σας είπα οτι εκτός απο τα μαθήματα αργαλειού και τελάρου παρακολουθώ και μαθήματα φυτικών βαφών.
Εχουμε κάνει ήδη τις πρώτες μας βαφές και τα αποτελέσματα ειναι εντυπωσιακά.
Οχι για τήν ένταση των χρωμάτων, αλλά θα έλεγα αντίθετα για τις λεπτές αποχρώσεις που δίνουν και οι οποίες εξαρτώνται άμεσα απο την πρόστυψη που έχει γίνει στο νήμα - μια διαδικασία που εξασφαλίζει την σταθερότητα του χρώματος- και από ένα σωρό άλλους παράγοντες που κάθε φορά αλλάζουν και δίνουν διαφορετικά αποτελέσματα.
Επειδή οι βαφές ειναι φυτικές , το χρώμα εξαρτάται απο το έδαφος, την ηλιοφάνεια, την στιγμή συγκομιδής του φυτού, εάν η χρονιά ήταν βροχερή ή όχι, παράγοντες δηλ. οι οποίοι αλλάζουν και μαζί αλλάζει και το χρώμα.
Και γι΄αυτό τα χρώματα που βγαίνουν κάθε φορά ειναι μοναδικά!!!

Τα νήματα εδώ βάφηκαν με καρύδια -φύλλα και τό πράσινο μέρος των φρέσκων καρπών που είχαν υποστεί μια ζύμωση πρίν. Αν και τα νήματα βάφηκαν όλα μαζί, οι λεπτές διαφορές οφείλονται στην διαφορετική πρόστυψη που ειχαν ύποστεί.

Αυτά τα πρασινοκαφεκίτρινα χρώματα έγιναν με ρόδια. Στο καζάνι μπήκαν τόσο το εξωτερικό περίβλημα του καρπού όσο και ολοκληρος ο καρπός.
Ανυπομονώ να τα χρησιμοποίησω .......

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

η δύναμη ενος καρότου....

Οταν φορτώναμε το αυτοκινητο για να πάμε για τις ελιές και είδε ο αντρας μου τι κουβαλούσα, δεν είπε τίποτα αλλά με λοξοκοίταξε.
Στον δρόμο όμως δεν άντεξε. Νομίζεις οτι πάμε διακοπές; για δουλειά πάμε, τι τα κουβάλησες όλα αυτα;
Τα ολα αυτά ήταν οι κούτες με τα υλικά για τις κατασκευές μου.
Τελικά δεν τα χρησιμοποίησα , όχι γιατί δεν δούλεψα τα βραδυα δίπλα στην στόφα, αλλά γιατί έπλεκα.
Κάθε φορά που κάποιο πουλοβεράκι ή ζακετουλα ή μπλουζίτσα πλεκτή απο εμένα απο την θεία ή την γιαγιά δεν χώραγε στα παιδιά μου, την ξήλωνα και αφηνα το μαλλί στην άκρη.
Αποτέλεσμα μια κούτα - πραγματικά μεγάλη - γεμάτη κουβάρια.
Και άντε σήμερα θα τα πλέξω άντε αύριο, το μόνο που έκανα ήταν να ανανεώνω την λεβάντα μέσα στην κούτα.
Πριν μερικές βδομάδες ειχα πάει στην πατρίδα μου την θεσσαλονικη και εκεί αγόρασα ενα καταπληκτικό νήμα για ζακέτα.
Αυτό ήταν το καρότο.
Αν δεν τελειώσεις τα παλιά νήματα , το καινούριο δεν το αρχίζεις..... είπα στον εαυτό μου και έπιασα δουλειά.
Και επειδή τα νήματα ήταν όντως πολλά , τα ένωσα 2 και 3 μερικές φορές μαζί για να τελειώσουν πιο γρήγορα.
Λοιπόν να τι έπλεξα....
ενα κασκόλ κοντό , μέ ανοιγμα - που δεν καλοφαίνεται - και περνάει ή μιά άκρη μέσα στην άλλη
άλλο ενα κασκόλ, χρησιμοποιώντας βελόνες Νο 4 και 15
και τρίτο κασκόλ , σαν γιακάς που κουμπώνει. το κουμπί το έφτιαξα μόνη μου με cernit
ενα κοντό ζακετάκι, που πλέκεται μονοκόματο , χωρίς κουμπιά , οτι πρέπει για τις κρύες μέρες
και τέλος μια μπλούζα -εδω φαίνεται η πλάτη- που τελειώνει οπου νάναι.
πραγματικά .... τι σου κάνει ενα καρότο!!!!!

άσχετο οχι άχρηστο .... για να διώξετε γρήγορα μια άσχημη μυρωδιά απο το ψυγείο, βράστε ενα φλυτζάνι ξύδι και βάλτε το στο ψυγείο μέχρι να κρυώσει.... κι αν το ξεχάσετε μέσα, δεν πειράζει.

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

επέστρεψα....

Γειά σας...............
το λιομάζωμα τελείωσε, ο σκοπός επετεύχθη - βγάλαμε το λαδάκι της χρονιάς - και εγώ άρχισα πάλι την αντίστροφη μέτρηση μέχρι του χρόνου......
Κουραστήκαμε λίγο γιατί οι ελιές δεν ήταν γεμάτες -αριολόϊ - όπως τις λένε εδώ, χάλασε και το μηχάνημα και όπως γίνεται συνήθως δυσκολεύεσαι να ξαναγυρίσεις σε παλιούς τρόπους μαζέματος. Για τον άντρα μου μιλάω γιατί εγώ τις μαζεύω με τον αρχαιότερο τρόπο, με το χέρι χωρίς χτένι, και νοιώθω τον καρπό να γλυστράει απο τα δάκτυλα μου και ειναι κάτι που με μαγεύει.
Ευτυχώς μας έκανε καλό καιρό -μαζέψαμε τις ελιές με κοντομάνικο μπλουζάκι.
Εγώ εμεινα στο χωριό για να στρώσω το σπίτι, να φυλάξω τα καλοκαιρινά να καματέψω τον κήπο , να ανάψω την στόφα, να κόψω ξύλα.
Και επειδή δεν μπορώ να κάνω χωρίς εσας, πήγα και στο ναύπλιο σε ιντερνετ καφέ - τι μου κάνετε στην ηλικία μου - και έριξα μια ματιά στα μπλογκόσπιτα σας.
Στην επιστροφή ο υπολογιστής μου έκανε νούμερα -δεν μπορούσα να μπώ, δεν αναγνώριζε την φωτογραφική μηχανή, δεν μπορούσα να γράψω - τα οποία λύθηκαν με την επέμβαση του γιού μου, μετά απο πολλές παρακλήσεις και στο τέλος αφου τον απείλησα οτι θα σβήσω τις φωτογραφίες που τον έβγαλα ανεβασμένο στην ελιά - κι ο αγιος φοβέρα θέλει.
Τελος καλό , όλα καλά κι ετσι επιστροφή στην καθημερινότητα.
άσχετο οχι άχρηστο .....σκορπίστε φύλλα δάφνης στα ντουλάπια της κουζίνας και θα σκορπίσουν και οι κατσαριδούλες....αν έχετε.